യേശുവിന്റെ ദൈവ സങ്കല്പം

യേശുവിന്റെ കാലത്ത് പലർക്കും ദൈവം മനുഷ്യരുടെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിൽ നിന്ന് അകന്നുനിൽക്കുന്നവനായി തോന്നിയിരുന്നു. “നാം ദൈവത്തിന്റെ ജനമാണ്” എന്ന് അവർ പറയുമായിരുന്നെങ്കിലും, മനുഷ്യരുടെ കഷ്ടപ്പാടുകളോടോ അനീതികളോടോ ദൈവത്തിന് വലിയ താൽപര്യമില്ലെന്നൊരു ബോധം ഉണ്ടായിരുന്നു. ലോകത്ത് ദുരിതവും അനീതിയും തുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു; ദൈവം അതെല്ലാം കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നാലും, അവൻ മൗനമായി ഇരിക്കുകയാണെന്നു പലർക്കും തോന്നി. അതോടൊപ്പം തന്നെ, ദൈവം ഒരുദിവസം ന്യായവിധിക്കായി വരും, തെറ്റുചെയ്തവരെ കഠിനമായി ശിക്ഷിക്കും എന്നൊരു ഭീതിയും ശക്തമായിരുന്നു.

പക്ഷേ യഹൂദരുടെ ചിന്തയിൽ “ദൈവം ന്യായാധിപനാണ്” എന്ന ആശയം ആദ്യം നല്ല ഉദ്ദേശത്തോടെയായിരുന്നു. എല്ലാം ശരിയായി അറിയാനും നീതിയോടെ വിധിക്കാനും കഴിയുന്നത് ദൈവത്തിനുമാത്രമാണെന്ന് അവർ വിശ്വസിച്ചു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മനുഷ്യർ തമ്മിൽ പരസ്പരം വിധിക്കരുത് എന്നതാണ് അതിന്റെ അർത്ഥം. “ദൈവം വിധിക്കും” എന്ന വിശ്വാസം ആളുകളെ ഭയപ്പെടുത്താനല്ല, മറിച്ച് വിനയത്തോടെയും കരുണയോടെയും ജീവിക്കാൻ സഹായിക്കാനായിരുന്നു.

എന്നാൽ പിന്നീട് ഈ ആശയം മാറിത്തുടങ്ങി. ദൈവത്തിന്റെ അന്തിമന്യായവിധിയെക്കുറിച്ചുള്ള അമിതമായ ചിന്ത ആളുകളിൽ ഭയവും ആശങ്കയും ഉണ്ടാക്കി. ദൈവം എല്ലായ്പ്പോഴും നമ്മുടെ തെറ്റുകൾ എണ്ണിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു കഠിനനായ ന്യായാധിപനായി ആളുകൾ ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഇതിന്റെ ഫലം, ആളുകൾ തമ്മിൽ വിധിക്കുന്നത് കുറഞ്ഞില്ല; മറിച്ച് മറ്റുള്ളവരെ കുറ്റപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് തന്നെ സുരക്ഷിതരാക്കാൻ അവർ ശ്രമിച്ചു.

ഇത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തിലാണ് യേശു ദൈവത്തെക്കുറിച്ച് പുതിയൊരു കാഴ്ചപ്പാട് നൽകിയത്. യേശു ദൈവത്തെ ഒരു കഠിനനായ ന്യായാധിപനായി അല്ല, മറിച്ച് സ്നേഹമുള്ള പിതാവായി അവതരിപ്പിച്ചു. ദൈവം മനുഷ്യരുടെ തെറ്റുകൾ എണ്ണിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നവനല്ല; വഴിതെറ്റിയവരെ തിരികെ കൊണ്ടുവരാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നവനാണ്. ദൈവം ശിക്ഷിക്കാൻ ഉത്സുകനല്ല; ക്ഷമിക്കാനും ബന്ധങ്ങൾ പുതുക്കാനും തയ്യാറായവനാണ്.

മുടിയനായ പുത്രന്റെ കഥയിൽ ഇത് വ്യക്തമായി കാണാം. ഇളയ മകൻ മടങ്ങിവരുമ്പോൾ പിതാവ് അവനെ ചോദ്യം ചെയ്യുകയോ ശിക്ഷിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല. അവനെ സ്നേഹത്തോടെ സ്വീകരിക്കുന്നു.  അവിടെ വിധിക്കുന്നത് പിതാവല്ല; മൂത്ത മകനാണ്. അവൻ തന്റെ സഹോദരനെയും പിതാവിന്റെ സ്നേഹത്തെയും തന്നെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു. ഇതിലൂടെ യേശു പറയുന്നത്, വിധി ദൈവത്തിൽ നിന്നല്ല, പലപ്പോഴും മനുഷ്യരിൽ നിന്നാണ് ഉണ്ടാകുന്നത് എന്നതാണ്.

അതിനാൽ യേശുവിന്റെ സന്ദേശം ഇതാണ്: ദൈവം ശിക്ഷിക്കാനായി ആളുകളെ തേടുന്നവനല്ല. ആളുകളെ വേർതിരിക്കുന്നതും കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നതും മനുഷ്യരാണ്. ദൈവത്തിന്റെ ജോലി വേർതിരിവ് സൃഷ്ടിക്കുകയല്ല, മറിച്ച് സ്നേഹത്തിലൂടെ അതിനെ മാറ്റിമറിക്കുകയാണ്. ദൈവരാജ്യം എന്നത് ഭാവിയിൽ ഉണ്ടാകുന്ന ഒരു ഭീതിയുള്ള ന്യായവിധികോടതി അല്ല; ഇപ്പോൾ തന്നെ സ്നേഹത്തിലും ക്ഷമയിലും ജീവിക്കാൻ ഉള്ള ക്ഷണമാണ്.

അതുകൊണ്ട് യേശു “വിധിക്കുന്ന ദൈവത്തെ” മാറ്റി “എന്തും അനുവദിക്കുന്ന ദൈവത്തെ” കൊണ്ടുവരികയല്ല ചെയ്തത്. മറിച്ച്, “ദൈവം വിധിക്കും” എന്ന വിശ്വാസത്തിന്റെ ആദ്യ അർത്ഥം യേശു തിരികെ കൊണ്ടുവന്നു: ദൈവം മാത്രമേ എല്ലാം പൂർണ്ണമായി അറിയുകയും സ്നേഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുള്ളൂ; അതിനാൽ മനുഷ്യർ പരസ്പരം വിധിക്കുന്നത് നിർത്തി, കരുണയുള്ള പിതാവിന്റെ മക്കളായി ജീവിക്കണമെന്നാണ് യേശു പഠിപ്പിച്ചത്.