മരുഭൂമിയിലെ ശബ്ദം

  നിങ്ങൾക്ക് എന്ത് വിശ്വസിക്കണമെന്നുണ്ടോ — അത് വിശ്വസിക്കൂ. മറ്റുള്ളവർക്കും അവരുടെ വിശ്വാസം സ്വതന്ത്രമായി പിടിച്ചുനില്ക്കാൻ അവകാശം കൊടുക്കൂ . നൂറ്റാണ്ടുകളായി യേശു എന്ന വ്യക്തിത്വം ക്രൈസ്തവരുടെയും മുസ്ലിംകളുടെയും ആത്മീയജീവിതത്തിന്റെ ഹൃദയസ്ഥാനത്താണ്. എന്നാൽ അതോടൊപ്പം, അദ്ദേഹം മതവിഭജനത്തിന്റെയും കാരണമായി മാറിയിട്ടുണ്ട്. ക്രൈസ്തവർ അവനെ ദൈവത്തിന്റെ അവതാരം എന്നു സമ്മതിക്കുന്നു, മുസ്ലിംകൾ അവനെ മഹാപ്രവാചകൻ എന്നു ബഹുമാനിക്കുന്നു. ഇവ രണ്ടും ആഴമുള്ള വിശ്വാസപരമ്പരകളിൽ നിന്നുയർന്നതും, നൂറ്റാണ്ടുകളായി രൂപപ്പെട്ട ആഴമുള്ള ആത്മീയബോധങ്ങളുമാണ്. പക്ഷേ വ്യത്യാസം വൈരത്തിലേക്കു നയിക്കേണ്ടതില്ല. വ്യത്യാസം ശത്രുതയല്ല. ഇന്നത്തെ കാലഘട്ടത്തിൽ മനുഷ്യർ ഇത്രയെങ്കിലും മനസിലാക്കേണ്ട സമയമാണ് — വിശ്വാസം വ്യക്തിപരമായ ഒന്നാണ്. ഞാൻ യേശുവിനെ കുറിച്ച് എന്ത് വിശ്വസിക്കുന്നു എന്നത് എന്റെ അന്തഃകരണത്തിന്റെ കാര്യമാണ്; നീ എന്ത് വിശ്വസിക്കുന്നു എന്നത് നിന്റെ അന്തഃകരണത്തിന്റെ കാര്യമാണ്. നീ ഒരു ക്രൈസ്തവനാണെങ്കിൽ, യേശു ദൈവമാണ് എന്നു നീ വിശ്വസിക്കുന്നുവെങ്കിൽ — ആ വിശ്വാസം ഭക്തിയോടെയും സന്തോഷത്തോടെയും പിടിച്ചുനിൽക്കൂ. നീ ഒരു മുസ്ലിം...

അമേരിക്കയിൽ ഭാഷാധ്യാപകനായി ചില വർഷങ്ങൾ ചെലവഴിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ മനസ്സിലാക്കിയ ഒരു കാര്യമുണ്ട്:  മനുഷ്യൻ കൂടുതൽ മനുഷ്യത്വമുള്ളവനായി വളരാൻ സഹായിക്കുന്ന, അത്രമേൽ അടിസ്ഥാനപരമായ ഒരു പാഠം — വസ്തുതയും വിശ്വാസവും വേർതിരിച്ചറിയാനുള്ള കഴിവ് ഇത് വളരെ ചെറിയൊരു കാര്യമായി തോന്നിയേക്കാം. പക്ഷേ ഈ  തിരിച്ചറിവാണ് നൂറ്റാണ്ടുകളായി മനുഷ്യചരിത്രത്തെ മലിനമാക്കിയ മതഭ്രാന്തിന്റെ വിഷവേര് പിഴുതെറിയാനുള്ള ശക്തി വഹിക്കുന്നത്. ഇത് എളുപ്പം മനസ്സിലാക്കാൻ ഒരു ചെറിയ ഉദാഹരണം നോക്കാം: 1. നെഹ്രു ഇന്ത്യയുടെ ആദ്യ പ്രധാനമന്ത്രിയായിരുന്നു. 2. നെഹ്രു ഇന്ത്യയുടെ ഏറ്റവും നല്ല പ്രധാനമന്ത്രി ആയിരുന്നു. ആദ്യവാചകം ഒരു വസ്തുതയാണ് — ആരൊക്കെ എന്തൊക്കെ ചിന്തിച്ചാലും അതിൽ മാറ്റമുണ്ടാകില്ല. വസ്തുതകൾ മലപോലെയാണ്; അഭിപ്രായങ്ങളുടെ കാറ്റിൽ ചലിക്കാത്തത്. രണ്ടാമത്തെ വാചകം ഒരു വിശ്വാസം. അത് വ്യക്തിപരമായ അഭിപ്രായമോ വിലയിരുത്തലോ ആകുന്നു. ഒരാൾക്കു ശരിയെന്ന് തോന്നുന്ന കാര്യം മറ്റൊരാൾക്ക് വ്യത്യസ്തമായി തോന്നാം. സംസ്കാരങ്ങൾക്കും തലമുറകൾക്കും അനുസരിച്ച് വിശ്വാസങ്ങൾ മാറിത്തുടരും. ഇവയുടെ വ്യത്യാസം മനസ്സിലായ നിമിഷം മനുഷ്യന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നൊരു മറ നീങ്ങും....

 തിരുത്താനുള്ള മനസ്സ്: വത്തിക്കാനിൽ നിന്നുള്ള ഒരു മാതൃക വത്തിക്കാന്റെ പുതിയ പ്രഖ്യാപനത്തിൽ, മറിയത്തെ "സഹരക്ഷക" എന്ന് വിളിക്കരുതെന്നു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ക്രിസ്തുവിന്റെ ഏക രക്ഷക സ്ഥാനം വ്യക്തമാക്കാനാണ് ഈ തിരുത്തൽ. 2000 വർഷമായി നിലനിന്ന ഒരു വിശ്വാസത്തെ പരിഷ്കരിക്കുന്നതിലൂടെ, കത്തോലിക്കാസഭ വലിയൊരു മാതൃക സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുകയാണ് — സത്യത്തിനുവേണ്ടി സ്വന്തം വിശ്വാസങ്ങളെ പുനഃപരിശോധിക്കാൻ തയ്യാറാകുന്ന വിനയം. ഈ മാതൃകയുടെ പ്രസക്തി!  ദീര്‍ഘകാലമായി നിലനിന്നൊരു വിശ്വാസത്തെ തിരുത്തുന്നത് ദുർബലതയല്ല, ശക്തിയാണ്. ക്രൈസ്തവ സഭകൾ തമ്മിലുള്ള സഹവർത്തിത്വത്തെ ഇത് വളരെയേറെ ശക്തിപ്പെടുത്തും. വിശ്വാസം ഒരു യാത്രയാണ്!  സജീവമായ വിശ്വാസം മ്യൂസിയത്തിൽ അടച്ചുവച്ച ഒന്നല്ല — അത് വളരുന്നതാണ്, മാറ്റങ്ങൾക്ക് വിധേയമാണ്, ആവശ്യാനുസരണം തിരുത്തപ്പെടേണ്ടതാണ്.  തിരുത്തലുകൾ ഇനിയും നടക്കാനുണ്ട്! മറിയയെപ്പറ്റിയുള്ള തിരുത്തൽ നല്ല തുടക്കമാണെങ്കിലും, ഇതോടെ കാര്യങ്ങൾ തീരുന്നില്ല. സുവിശേഷത്തെ കൂടുതൽ വിശ്വസ്തമായി അനുഭവിക്കാൻ, മറ്റു വിശ്വാസങ്ങളും പ്രമാണങ്ങളും പുനഃപരിശോധിക്കേണ്ട ആവശ്യമുണ്ട്. മറ്റ് മതങ്ങൾക്കും ഒരു പ്രചോദനം!...

ന മ്മിൽ സന്തോഷവും സമാധാനവും നിറയ്ക്കുന്ന ഒരു അത്ഭുതമരുന്നുണ്ട്. അതാണ് ഇന്ന് ഞാൻ നിങ്ങളെ പരിചയപ്പെടുത്തുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്— അതിന്റെ പേര് കൃതജ്ഞത എന്നാണ് .   അതുണ്ടെങ്കിൽ എത്ര സാധാരണ ജീവിതവും മനോഹരമാകും. റോമൻ ചിന്തകനായ സിസറോ ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞു: “Gratitude is not only the greatest of virtues, but the parent of all others.” “കൃതജ്ഞത എല്ലാ സൽഗുണങ്ങളുടെയും മാതാവാണ്.” നന്ദിയുള്ള ഹൃദയമാണ് മനുഷ്യന്റെ യഥാർത്ഥ സമ്പത്ത്. കൃതജ്ഞതയുള്ളവർ ദാരിദ്ര്യത്തിലായാലും സമ്പന്നരാണ്; നന്ദിയില്ലാത്തവർ സമ്പന്നരായാലും ദരിദ്രരാണ്. എന്താണ് കൃതജ്ഞത എന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കാം. ഒരാൾ നമുക്ക് ചെയ്യുന്ന നന്മ തിരിച്ചറിയുകയും അത് അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതാണ് നന്ദി.   കൃതജ്ഞത അതിലും വിശാലമായ ഒരു ദർശനമാണ് — എപ്പോഴും എവിടെയും എല്ലാവരിലും നന്മ കാണാനും അതിൽ സന്തോഷിക്കാനുമുള്ള മനോഭാവം. ഇംഗ്ലീഷിൽ അതിന് ഗ്രാറ്റിറ്റ്യൂഡ് എന്ന് പറയും. ഒരു ചെറിയ ഉദാഹരണം നോക്കാം: ഒരാൾ നമുക്ക് കുടിക്കാൻ അരക്കപ്പ് വെള്ളം തരുന്നു. നമുക്ക് രണ്ടുതരത്തിൽ ചിന്തിക്കാം:   “അരക്കപ്പ് മാത്രമേയുള്ളൂ” അല്ലെങ്കിൽ “അരക്കപ്പ് വെള്ളമെങ്കിലും ഉണ്ട്...

“ ജീവിക്കുക, മറ്റുള്ളവരെയും ജീവിക്കാൻ അനുവദിക്കുക” എന്നതാണ് സംസ്കാരങ്ങളുടെ നിലനില്പ് ഉറപ്പാക്കുന്ന തത്വം. വ്യത്യസ്തരായവരെയും അവരുടെ നിലനില്പിനെയും ആദരിക്കുക — അതാണ് യഥാർത്ഥ സഹജീവിതം. ഇതാണ് ബഹുസാംസ്കാരികതയുടെ ഹൃദയം — ഏകത്വമല്ല, സാമരസ്യമാണ് ലക്ഷ്യം. എന്നാൽ ഇതിന്റെ വിരുദ്ധമായ ആശയം — “മറ്റുള്ളവരെ ഇല്ലാതാക്കി എനിക്ക് ജീവിക്കണം” — സഹജീവിതത്തെ നശിപ്പിക്കുന്നു. അതിന് ആവശ്യം സമാധാനം അല്ല, ആധിപത്യം. ഒരു പഴയ കഥ ഇക്കാര്യം വ്യക്തമാക്കുന്നു: ഒരു തണുത്ത രാത്രിയിൽ ഒരു കരുണയുള്ള മനുഷ്യൻ തന്റെ ഒട്ടകത്തിന് കൂടാരത്തിനകത്ത് തല ഇടാൻ അനുവാദം നൽകി. കുറേശ്ശെ ഒട്ടകം മുഴുവനായി അകത്ത് കടന്നു, ഉടൻ ഒട്ടകം മനുഷ്യനെ പുറത്തേക്കെറിഞ്ഞു. മനുഷ്യൻ വിശ്വസിച്ചത് സഹജീവിതത്തിലും, ഒട്ടകം വിശ്വസിച്ചത് അധീനതയിലുമായിരുന്നു. ഇന്നും ഇതേ ഭീഷണി നിലനിൽക്കുന്നു. ചില പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ സഹജീവിതത്തിന്റെ മുഖംമൂടി ധരിച്ച് ആധിപത്യം നേടാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. അത് സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ പേരിൽ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ തന്നെ ഇല്ലാതാക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. സഹിഷ്ണുത ദൗർബല്യം അല്ല. “ജീവിക്കുക, മറ്റുള്ളവരെയും ജീവിക്കാൻ അനുവദിക്കുക” എന്നത് ഉറച്ച നിലപാടാണ് — ഭയമില്ലാതെ മനുഷ...

ബൈബിൾ സൊസൈറ്റിയുടെ ഓണാഘോഷത്തിൽ പങ്കെടുത്തു കൊണ്ട് ചെയ്ത പ്രഭാഷണം. 2025 അവിടുന്ന് ഭൂമിയെ സന്ദർശിച്ച് നനയ്ക്കുന്നു; അങ്ങ് അതിനെ അത്യന്തം പുഷ്ടിയുള്ളതാക്കുന്നു; ദൈവത്തിന്റെ നദിയിൽ വെള്ളം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു; ഇങ്ങനെ അവിടുന്ന് ഭൂമിയെ ഒരുക്കി അവർക്ക് ധാന്യം കൊടുക്കുന്നു. 10 അവിടുന്ന് അതിന്റെ ഉഴവുചാലുകളെ നനയ്ക്കുന്നു ; അവിടുന്ന് അതിന്റെ കട്ട ഉടച്ച് നിരത്തുന്നു; മഴയാൽ അവിടുന്ന് അതിനെ കുതിർക്കുന്നു; അതിലെ മുളയെ അവിടുന്ന് അനുഗ്രഹിക്കുന്നു. 11 അങ്ങ് സംവത്സരത്തെ അങ്ങയുടെ നന്മകൊണ്ട് അലങ്കരിക്കുന്നു; അങ്ങയുടെ പാതകൾ പുഷ്ടിപൊഴിക്കുന്നു. 12 മരുഭൂമിയിലെ പുല്പുറങ്ങൾ പുഷ്ടിപൊഴിക്കുന്നു; കുന്നുകൾ ഉല്ലാസം ധരിക്കുന്നു. 13 മേച്ചല്പുറങ്ങൾ ആട്ടിൻകൂട്ടങ്ങൾകൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു; താഴ്വരകൾ ധാന്യംകൊണ്ട് മൂടിയിരിക്കുന്നു; അവ ആർക്കുകയും പാടുകയും ചെയ്യുന്നു . സങ്കീ 65: 9-13   ഇന്നേക്ക് 3000 വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ് ആളുകൾ പാടിയിരുന്ന ഒരു ഗാനമാണിത്. നാം അത് ഗദ്യമായി വായിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. എന്നാൽ അത് രചിക്കപ്പെട്ടത് ഒരു ഗാനമായാണ്. സങ്കീർത്തനങ്ങൾ അവർ പാടിയിരുന്ന സ്തുതിഗീതങ്ങളാണ്. അവ പരിഭാഷപ്പെടുത്തി...