മരുഭൂമിയിലെ ശബ്ദം

നാം പലപ്പോഴും തുറന്നു സമ്മതിക്കാത്ത ഒരു അസ്വസ്ഥകരമായ സത്യമുണ്ട്: നമ്മെക്കുറിച്ചും ഈ ബ്രഹ്മാണ്ഡത്തെക്കുറിച്ചും നാം ആഗ്രഹിക്കുന്നതിലും വളരെ കുറച്ച്  മാത്രമാണ് നമുക്ക് യഥാർത്ഥത്തിൽ അറിയുന്നത്. നാം ലോകത്തിനുള്ളിൽ ജീവിക്കുന്നതുകൊണ്ട് അതിന് പുറത്തുനിന്ന് വസ്തുനിഷ്ഠമായി അത് കാണാൻ കഴിയില്ല. നമ്മൾ അറിയുന്ന എല്ലാം ഭാഗികമാണ്, പരിമിതമാണ്. പുരാതന ചിന്തകർ അതിനെ ഒരു ലളിതമായ രൂപകത്തിലൂടെ പറഞ്ഞു: ആനയെ സ്പർശിക്കുന്ന കുരുടന്മാർ. ഒരാൾ കാലും, മറ്റൊരാൾ തുമ്പിക്കൈയും, മറ്റൊരാൾ ചെവിയും സ്പർശിച്ചു — അതനുസരിച്ച് വ്യത്യസ്ത നിഗമനങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കി. ഒരാളും പൂർണ്ണ രൂപം കണ്ടില്ല. മനുഷ്യൻറെ പരമസത്യം കണ്ടെത്താനുള്ള ശ്രമവും ഇതിൽനിന്ന് വളരെ വ്യത്യസ്തമല്ല. ലോകം എന്താണെന്നതും, നാം ആരാണെന്നതും, ഈ ബ്രഹ്മാണ്ഡം എന്തിനാണ് എന്നതും — നമുക്ക് യഥാർത്ഥത്തിൽ അറിയില്ല. ശാസ്ത്രം അനേകം സത്യങ്ങൾ വെളിപ്പെടുത്തുന്നുവെങ്കിലും ഏറ്റവും ആഴത്തിലുള്ള ചോദ്യങ്ങൾക്ക് മുമ്പിൽ അത് പോലും നിശ്ശബ്ദമാകുന്നു. സത്യങ്ങൾ മതിയാകാത്തിടത്ത് സങ്കൽപ്പം പ്രവേശിക്കുന്നു. മനുഷ്യരാശിയുടെ എല്ലാ കാലങ്ങളിലും, എല്ലാവിധ സംസ്‌കാരങ്ങളും, ജീവിതത്തിന്റെ മഹാരഹസ്യങ്ങൾക...

 ഓരോ മതസമൂഹത്തിനും ഉള്ളിൽനിന്നുള്ള സ്വയംശുചീകരണമാണ് ഏറ്റവും ഫലപ്രദം ഒരു മതത്തിലെ തീവ്രവാദം, അഥവാ തെറ്റായ വ്യാഖ്യാനം, ആ മതത്തിലെ വിശ്വാസികളാണ് ഏറ്റവും നന്നായി തിരിച്ചറിയാനും തിരുത്താനും ശ്രമിക്കേണ്ടത്. ഹിന്ദുക്കളുടെ പ്രശ്നം ഹിന്ദുക്കളും, മുസ്ലിങ്ങളുടെ പ്രശ്നം മുസ്ലിങ്ങളും, ക്രൈസ്തവരുടെ പ്രശ്നം ക്രൈസ്തവരും തന്നെ നേരിടണം. ബാഹ്യശക്തികൾ ഇടപെടുമ്പോൾ അത് പ്രതിരോധമുണ്ടാക്കും, അക്രമം ഉണ്ടാക്കും. “ഞങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് ഇടപെടുന്നത്?” എന്ന വികാരം ശക്തമാക്കും. അതുകൊണ്ട് ഒരു മത സമൂഹത്തിന്റെ ഉള്ളിലെ പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് അതിന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് തന്നെ പരിഹാരം വരണം. ⭐ 2. മുസ്ലിം ലോകത്ത് തീവ്രവാദം — അതിന് മുസ്ലിം സമൂഹത്തിന്റെ ഉള്ളിൽനിന്നു തന്നെ പരിഹാരം വരേണ്ടതാണ്.  ഇത് ഒരു ബാഹ്യ വിമർശനം ആയി കേൾക്കുമ്പോൾ, പ്രതിരോധം മാത്രം ഉണ്ടാകുകയും  ഫലപ്രദമായ പരിഹാരം നടക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യും. ⭐ 3. ‘നിങ്ങളുടെ മതത്തിൽ തീവ്രവാദം ഉണ്ട്’ എന്ന ആരോപണം — സ്വാഭാവിക പ്രതികരണം: ‘നിങ്ങളുടേതിലും ഉണ്ട്’ ഇതാണ് ലോകത്തിലെ എല്ലാ മതസംഘർഷങ്ങളിലും കണ്ടത്. ഒരാൾ പറയുന്നു: “നിങ്ങളുടെ മതത്തിൽ തീവ്രവാദം ഉണ്ട്.” മറുപടി ഉടനെ...

  യേശുവിന്റെ കാലത്തുതൊട്ടു തന്നെ ഒരു വലിയ ചോദ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു: “യേശു ആരാണ്?” ഈ ചോദ്യത്തിന് ശിഷ്യന്മാരും മറ്റു മനുഷ്യരും വ്യത്യസ്തമായി ഉത്തരം പറഞ്ഞിരുന്നു. ഒരുവിഭാഗം — യേശു ഒരു പ്രവാചകനാണ് എന്നു പറഞ്ഞു. ശിഷ്യന്മാരിലൊരാളായ പത്രോസ് — യേശു ക്രിസ്തുവാണെന്ന്, ദൈവം അയച്ചവനാണെന്ന് പറഞ്ഞു. ചർച്ചകളും മതങ്ങളും വളർന്നപ്പോൾ, ഈ രണ്ടു വഴികളും തുടർന്നു: ക്രിസ്ത്യാനികൾ ശിഷ്യന്മാരുടെ വിശ്വാസം തുടർന്നു: യേശു ക്രിസ്തുവാണ്, ദൈവപുത്രൻ. മുസ്ലിംകൾ ആ കാലത്തെ മറ്റുള്ളവരുടെ വിശ്വാസം തുടർന്നു: യേശു പ്രവാചകനാണ്. ഇന്നുവരെ ഈ രണ്ട് നിലപാടുകളും നിലനിൽക്കുന്നു. പക്ഷേ ഒരു പ്രധാന സത്യം പലപ്പോഴും മറഞ്ഞുപോകുന്നു: യേശു തന്നെക്കുറിച്ച് തന്നെ എന്താണ് പഠിപ്പിച്ചത്? യേശു തന്റെ ജീവിതം ചെലവഴിച്ചത് ദൈവത്തിന്റെ ഇഷ്ടം മനസിലാക്കി അതനുസരിച്ചു ജീവിക്കാൻ മനുഷ്യരെ സഹായിക്കാനായിരുന്നു. അവൻ പഠിപ്പിച്ചത്: ദൈവത്തെ ഹൃദയപൂർവ്വം സ്നേഹിക്കുക മനുഷ്യരെ സ്നേഹിക്കുകയും ക്ഷമിക്കുകയും ചെയ്യുക നീതി, കരുണ, സത്യവാങ്മൂലം എന്നിവ പ്രാമുഖ്യമാക്കുക ദരിദ്രരോടും ബലഹീനരോടും മനുഷ്യ ബന്ധം പുലർത്തുക പുറത്തുള്ള മതാചാരങ്ങൾക്കു മുമ്പ്, ഹൃദയത്തിന്റെ ശുദ്ധിക്ക് മുൻ...

  നിങ്ങൾക്ക് എന്ത് വിശ്വസിക്കണമെന്നുണ്ടോ — അത് വിശ്വസിക്കൂ. മറ്റുള്ളവർക്കും അവരുടെ വിശ്വാസം സ്വതന്ത്രമായി പിടിച്ചുനില്ക്കാൻ അവകാശം കൊടുക്കൂ . നൂറ്റാണ്ടുകളായി യേശു എന്ന വ്യക്തിത്വം ക്രൈസ്തവരുടെയും മുസ്ലിംകളുടെയും ആത്മീയജീവിതത്തിന്റെ ഹൃദയസ്ഥാനത്താണ്. എന്നാൽ അതോടൊപ്പം, അദ്ദേഹം മതവിഭജനത്തിന്റെയും കാരണമായി മാറിയിട്ടുണ്ട്. ക്രൈസ്തവർ അവനെ ദൈവത്തിന്റെ അവതാരം എന്നു സമ്മതിക്കുന്നു, മുസ്ലിംകൾ അവനെ മഹാപ്രവാചകൻ എന്നു ബഹുമാനിക്കുന്നു. ഇവ രണ്ടും ആഴമുള്ള വിശ്വാസപരമ്പരകളിൽ നിന്നുയർന്നതും, നൂറ്റാണ്ടുകളായി രൂപപ്പെട്ട ആഴമുള്ള ആത്മീയബോധങ്ങളുമാണ്. പക്ഷേ വ്യത്യാസം വൈരത്തിലേക്കു നയിക്കേണ്ടതില്ല. വ്യത്യാസം ശത്രുതയല്ല. ഇന്നത്തെ കാലഘട്ടത്തിൽ മനുഷ്യർ ഇത്രയെങ്കിലും മനസിലാക്കേണ്ട സമയമാണ് — വിശ്വാസം വ്യക്തിപരമായ ഒന്നാണ്. ഞാൻ യേശുവിനെ കുറിച്ച് എന്ത് വിശ്വസിക്കുന്നു എന്നത് എന്റെ അന്തഃകരണത്തിന്റെ കാര്യമാണ്; നീ എന്ത് വിശ്വസിക്കുന്നു എന്നത് നിന്റെ അന്തഃകരണത്തിന്റെ കാര്യമാണ്. നീ ഒരു ക്രൈസ്തവനാണെങ്കിൽ, യേശു ദൈവമാണ് എന്നു നീ വിശ്വസിക്കുന്നുവെങ്കിൽ — ആ വിശ്വാസം ഭക്തിയോടെയും സന്തോഷത്തോടെയും പിടിച്ചുനിൽക്കൂ. നീ ഒരു മുസ്ലിം...

അമേരിക്കയിൽ ഭാഷാധ്യാപകനായി ചില വർഷങ്ങൾ ചെലവഴിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ മനസ്സിലാക്കിയ ഒരു കാര്യമുണ്ട്:  മനുഷ്യൻ കൂടുതൽ മനുഷ്യത്വമുള്ളവനായി വളരാൻ സഹായിക്കുന്ന, അത്രമേൽ അടിസ്ഥാനപരമായ ഒരു പാഠം — വസ്തുതയും വിശ്വാസവും വേർതിരിച്ചറിയാനുള്ള കഴിവ് ഇത് വളരെ ചെറിയൊരു കാര്യമായി തോന്നിയേക്കാം. പക്ഷേ ഈ  തിരിച്ചറിവാണ് നൂറ്റാണ്ടുകളായി മനുഷ്യചരിത്രത്തെ മലിനമാക്കിയ മതഭ്രാന്തിന്റെ വിഷവേര് പിഴുതെറിയാനുള്ള ശക്തി വഹിക്കുന്നത്. ഇത് എളുപ്പം മനസ്സിലാക്കാൻ ഒരു ചെറിയ ഉദാഹരണം നോക്കാം: 1. നെഹ്രു ഇന്ത്യയുടെ ആദ്യ പ്രധാനമന്ത്രിയായിരുന്നു. 2. നെഹ്രു ഇന്ത്യയുടെ ഏറ്റവും നല്ല പ്രധാനമന്ത്രി ആയിരുന്നു. ആദ്യവാചകം ഒരു വസ്തുതയാണ് — ആരൊക്കെ എന്തൊക്കെ ചിന്തിച്ചാലും അതിൽ മാറ്റമുണ്ടാകില്ല. വസ്തുതകൾ മലപോലെയാണ്; അഭിപ്രായങ്ങളുടെ കാറ്റിൽ ചലിക്കാത്തത്. രണ്ടാമത്തെ വാചകം ഒരു വിശ്വാസം. അത് വ്യക്തിപരമായ അഭിപ്രായമോ വിലയിരുത്തലോ ആകുന്നു. ഒരാൾക്കു ശരിയെന്ന് തോന്നുന്ന കാര്യം മറ്റൊരാൾക്ക് വ്യത്യസ്തമായി തോന്നാം. സംസ്കാരങ്ങൾക്കും തലമുറകൾക്കും അനുസരിച്ച് വിശ്വാസങ്ങൾ മാറിത്തുടരും. ഇവയുടെ വ്യത്യാസം മനസ്സിലായ നിമിഷം മനുഷ്യന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നൊരു മറ നീങ്ങും....

 തിരുത്താനുള്ള മനസ്സ്: വത്തിക്കാനിൽ നിന്നുള്ള ഒരു മാതൃക വത്തിക്കാന്റെ പുതിയ പ്രഖ്യാപനത്തിൽ, മറിയത്തെ "സഹരക്ഷക" എന്ന് വിളിക്കരുതെന്നു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ക്രിസ്തുവിന്റെ ഏക രക്ഷക സ്ഥാനം വ്യക്തമാക്കാനാണ് ഈ തിരുത്തൽ. 2000 വർഷമായി നിലനിന്ന ഒരു വിശ്വാസത്തെ പരിഷ്കരിക്കുന്നതിലൂടെ, കത്തോലിക്കാസഭ വലിയൊരു മാതൃക സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുകയാണ് — സത്യത്തിനുവേണ്ടി സ്വന്തം വിശ്വാസങ്ങളെ പുനഃപരിശോധിക്കാൻ തയ്യാറാകുന്ന വിനയം. ഈ മാതൃകയുടെ പ്രസക്തി!  ദീര്‍ഘകാലമായി നിലനിന്നൊരു വിശ്വാസത്തെ തിരുത്തുന്നത് ദുർബലതയല്ല, ശക്തിയാണ്. ക്രൈസ്തവ സഭകൾ തമ്മിലുള്ള സഹവർത്തിത്വത്തെ ഇത് വളരെയേറെ ശക്തിപ്പെടുത്തും. വിശ്വാസം ഒരു യാത്രയാണ്!  സജീവമായ വിശ്വാസം മ്യൂസിയത്തിൽ അടച്ചുവച്ച ഒന്നല്ല — അത് വളരുന്നതാണ്, മാറ്റങ്ങൾക്ക് വിധേയമാണ്, ആവശ്യാനുസരണം തിരുത്തപ്പെടേണ്ടതാണ്.  തിരുത്തലുകൾ ഇനിയും നടക്കാനുണ്ട്! മറിയയെപ്പറ്റിയുള്ള തിരുത്തൽ നല്ല തുടക്കമാണെങ്കിലും, ഇതോടെ കാര്യങ്ങൾ തീരുന്നില്ല. സുവിശേഷത്തെ കൂടുതൽ വിശ്വസ്തമായി അനുഭവിക്കാൻ, മറ്റു വിശ്വാസങ്ങളും പ്രമാണങ്ങളും പുനഃപരിശോധിക്കേണ്ട ആവശ്യമുണ്ട്. മറ്റ് മതങ്ങൾക്കും ഒരു പ്രചോദനം!...